Lubię placki: tacos. Orkiszowe.

Pieśni "Lubię placki" ciąg dalszy.

Tematyka placków została niewdzięcznie wepchnięta w kąt, a same placki zapomniane. Nie godzi się, by to, co lubię najbardziej (no, prawie najbardziej) porastało pajęczynami i metrową warstwą kurzu, więc dzisiejszy dzień jest dniem wielkiego powrotu i triumfu placków.

Placki-Reaktywacja. Dziś orkiszowe, na modłę tacosów. A że kuchnia lubi eklektyzm, to niech będzie i polska nuta, w postaci czerwonej kapusty.

Placki potrafią wiele wyrażać. Na przykład tu wdzięczą się niby motyle..

 

..placki się nie wstydzą. Otwarcie pokazują swoje wnętrze.

A teraz, czas na przepis. Czyli jak zrobić placka a'la tacos w wersji a'la Królik.

• mąka (orkiszowa, im wyższa tym lepsza)
• woda

 I już. To wszystko. Mąkę zagniatamy z wodą na kulę, dzielimy na mniejsze kawałki, rozwałkujemy na cienkiego placucha i grzejemy na suchej patelni. Ot, co, nie ma nic prostszego.

Najwięcej wyrazu nadają plackom dodatki. A fantazja jest tu nieograniczona: pietrucha, koperek, kolendra z kminem i kuminem, tymianek, oregano, kurkuma, tandoori masala, pieprz, ostra papryka, czosnek...Wystarczy kompozycja ulubionych przypraw, by uzyskać aromatycznego placka. I już.

Nadzienie - dobrowolne. Tym razem do placka trafiła papryka, ogóras, szczypiorek oraz czerwona sałata, wszystko w wersji surowej, wymieszanej z olejem lnianym i solidną dawką przypraw. A wszystko na podłożu kruchej sałaty i w towarzystwie kilku sparowanych pieczarek.

Pseudo-tacos - jak dla mnie - są wyborne. Kruche, delikatnie chrupiące, niesamowicie lekkie dzięki mące orkiszowej w miejsce pszennej. Placki te często goszczą na moim stole, zaskarbiając sobie moją sympatię szczególnie przez prostotę ich wykonania i głębię smaku. Nie widziałabym żadnych przeciwwskazań, by jeść je codziennie :)

Sponsorem dzisiejszego przepisu niech będzie motto - bo prostota może być smaczna. (Oj, naprawdę!)

A już wkrótce kilka słów o hulkowaniu, czyli o tym, jak zostałam Hulkiem.